Bi rûyê xwe yê xemgîn ve hewl dida ku bida dû wê strana narîn ya bi spanî.
Min jî bi spanî silav dayê.
Di ber danskirina salsayê de me hevûdu hinekî nas kir.
Piçekî jî te digot qey dikuliya.
Ji min re got ku ew ji welatê Perûyê hatiye û li Berlînê doktoraya xwe dike.
Ji min çêtir spanî dizanibû.
Ez nizanim çawa çêbû, lê dema ku me li ser şoreşgertiya dinyayê nîqaş kir di derekê de aciz bû.
Di ber axaftineke xwe ya spanî de bi kurdî got, "De here loooo!"
Ez sar bûm, xwîna min cemîdî, min jê re got, "Ma qey tu kurdî jî dizanî?"
Êdî nekarîbû xwe veşêre.
"Ez jî wekî te kurd im" bi devlikenî ji min re got.
Dû re bi pirsan ez ketim dû çîroka wê.
Şervaneke kevin bû.
Ji hevalekî xwe yê ku ji Spanyayê tevlî gerîla bûbû, fêrî zimanê spanî û dansa salsayê bûbû.
Lê ne tenê ew, gelek hevalên wê jî li serê çiyê fêrî zimanê spanî û dansa salsayê bûbûn.
Li gorî gotina wê, gelek hevalên wê ji ber zimanê spanî ji şer sax filitîbûn.
Ji ber ku di bêtêlan de bi hev re bi spanî dipeyîviyan.
Û ev jî dikir ku leşkeran nikarîbûn bi rehetî li wan guhdarî bikirana û bidana dû şopa wan.
Dema ku şer qediyabû, xwe noqî nav dans û mûzîka salsayê kiribû.
Bi vî awayî rihê xwe yê birîndar tedawî dikir.
Min jê pirsî, "Ji şer çi ji te re ma?"
Got, "Dansa salsa û guleya di nigê min de"
Gule: Ji pirtûka min ya nû "Pêlava Birîndar"
Evdile Koçer - evdilekocer@yahoo.com
Çavkanî: http://www.welat.org/yazi_detay.php?id=2199&yazar=20
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder