Dema ku polîsan xalê min girtin, bi henekî wiha jê pirsîn, "Em pêlavên te yekoyek ji serê çiyê top dikin, tu çima xwedî li pêlavên xwe dernakevî, şev ji nigê te derdikevin û her yek dikeve nigê terorîstekî..."
Ji bo ku her kes bitirse, deh pêlavên wî yên ku ji serê çiyê top kiribûn li gundiyan belav kirin û cendekê wî avêtin ser sergoyê gund.
Ji tirsa kesî li cendekê wî jî nepirsî.
Dû re hate bîra min...
Ez hingê zarok bûm.
Xalê min bi pêlaveke xwe ya nû ve ji mal derketibû û bi pêlaveke peritî ve vegeriyabû.
Wê şevê jinxala min pê re şer kiribû, "Tu yê serê me bixî belayê heyran, heke sibe kesek vê qulelê di serê pêlavê de bibîne, wê sedîsed fêm bike ku guleyek lê ketiye..."
Xwedê zane ku yekî ew pêlava ku gulê lê ketibû dîtibû û paşê giliyê xalê min kiribû.
Wê zivistanê her kesî bi tirs behsa pêlavên xalê min kirin.
Pêlavên birîndar ên xalê min dû re ketin nav xewnên min jî.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Çend Etîketên Nivîsan
aştî
ax
belediye
berlîn
bindest
CIA
çalakî
çepo
çîrok
derî
dirû
evdile
ezbenî
festîval
fîlm
Freud
gewez
heval
koçer
komplo
kurdî
kurmancî
mirin
MOSSAD
mûzîk
neteweyî
pêlava birîndar govendistan çîrok mirin koçername
pirtûk
polîs dayîk pêlava birîndar çîrok wêne rapor çalakî
serdest
Sigmund
şer
tiral
tirkî
welatparêz
welatparêz tirkî ezbenî şer aştî
yekmal
ziman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder