Ez heqê xwe li we helal nakim tirkno!

Hûn cîranên me ne...

Bi qewlê Ehmed Arif mirîşkên me tevlihev bûne.

Hê jî helbestkarên me hene ku ristên helbestên xwe li ser biratiya we vedihûnin.

Hê jî siyasetmedarên me hêviyê ji we dibin ku em li ser maseyekê rûnin û çayeke biratiyê bi hev re vexwin.

Teyî eyb e meriv bêje, lê di Quran, Încîl, Zebûr, Tewrat û Mishefa Reş de jî bi tîpên qalind heqê cîranan li ser cîranan dinivîse.

Lê Xwedê heye, we rojekê jî berê ‘keştiyek’e xwe ya alîkarî û aştiyê neda Kurdistanê. Ez çi dizanim, belkî tişteke wisa nehatibe bîra we jî.

Na na, bi serê we em pê kêfxweş jî bûn ku we xwest destê xêrê bigihînin birakên me filistîniyan.

Lê ji kerema xwe re li ser neheqî û zilma Îsraîlê ji me re çîrokên berê yên sifto û genî venebêjin... (Mereq nekin: Zilm û neheqî di dawiyê de serê xwediyê xwe dixwe!)

Em dizanin gelek ji we yên ku alîkarî ji filistîniyan re birîne, dema ku dor tê ser meseleya kurd û Kurdistanê, her yek ji we dibe ‘îsraîlek’ û bi ser serê me de dipeqe...

Hin ji we dibin sosyal-faşîst (Çepgirên Ergenekonê bînin bîra xwe!) û bi dizîka ruhê me yê kurdî kedî dikin...

Hin ji we dibin leşkerek jidil (CHP û MHP’ê bînin bîra xwe!) û di dilê me de diteqin...

Hin ji we jî dibin polîsekî qenc (AKP’ê bînin bîra xwe!) û bi siyaseteke pûç ve dixwazin zûka serhildêriya me kedî bikin...

Hela carekê li neynikê binêrin:

Li şûna keştiyên alîkarî û aştiyê, hûn keştiyên ‘rewşenbîr’an yên hiş-leşker dişînin Kurdistanê da ku aqilê me yê mayî jî zûka biçeliqînin...

Li şûna fermanên aştiyê, hûn firok û balafirên şer dişînin ser serê me...

Li şûna azadî û biratiyê, hûn neyartiyeke bêminet layiqî me dibînin...

Li şûna wekheviyê, hûn me di nava tirkîtiyeke ne ‘tirkî’ de dixesifînin...

Li şûna heqê cîrantiyê, hûn heta êvarê bi serdestiya xwe ve îmana bindestiya me taze dikin...

Jixwe ez behsa kerkerokên me yên ku di afirên we de dizirin, nakim!

Heke hûn cîranên min bin, heke piçekî heqê min yê cîrantiyê di stûyê we de hebe, ez heqê xwe li we helal nakim tirkno, bila hûn vê yekê wisa bizanibin!

Evdile Koçer
evdilekocer@yahoo.com

Çalakiya Salê

Di hewşa belediya xwe de festîvaleke ‚qerase’ lidarbixin.

Li gorî qerasebûna wê gazî hemû heval, cîran, pismam, malxal, xwezûr û xwesûyên xwe bikin û bi wan ve panelên gulgulî çêbikin.

Ma ya we jî pirs e ezgorî, helbet wê zimanê festîvalê bi tirkî be; ji bo xatirê medyaya bi kurdî bila 200 gotin jî kurdî hebe.

Qet xema tiştekî nexwin haaa; em tiştekî ji wan fêm nekin jî çêdibe.

Hema bila piçekî xwe li ser maseyan bihejînin bes e, ji serê me û yê bavê me zêde ye, ma kemalê me çi ye heyran.

Dû re hûn dikarin bi wan re govendê jî bigirin! (Jixwe yên ku govendê nizanibin, hûn ê fêm bikin ku polîsên sîvîl in!)

Haya kesî ji vê festîvalê tune be jî ne mûhîm e; tenê xeberê bidin mêvanan bes e, jixwe yên ku bixwazin seh bikin ew li çîn û maçînê bin jî wê seh bikin.

We got kesên biyanî???

Jixwe kesên biyanî neyên festîvalê hê çêtir e bavê min. Heke bêhemdî xwe pirsekî ji me bikin, em ê çi bikin gidî. Bila ew li gorî navê xwe biyanîbûna xwe bizanibin û li mala xwe rûnin.

Ha ji bîr nekin: ji kerema xwe re ji bo xatirê başqanê me gazî çend mizdan-bêjan jî bikin, belkî lazim bin, belkî di navbera panelan de bi çend yariyên siyasî ve pişta mêvanan miz bidin.

Paşê hemû bi hev re biçin hemamê.

Ava sarogerm bi serê hev de bikin, li wir behsa gelek meseleyên ‘cîdî’ bikin; dema ew meselokên we yên cîdî qediyan zebeşekî dilsorî bidin ber dilê xwe û hêdî hêdî fesadiya min û vê nivîsê bikin.

Heta ku hûn ji fesadiya min têr bûn, êdî berê xwe bidin hotela xwe ya pêncstêrk.

Aha ji we re çalakiya salê...

Heyyyttttt hûn çavê min in haaaaaa!

***

Hûn dizanin ‘şer’ dîsa dest pê kir; di koziya nivîsê de jî meriv bi kurt û kurmancî lê bixe çêtir e ji sed rûpelan!

evdilekocer@yahoo.com